آشنا شدن کودک با دیگران

واکنش های مختلف به غریبه ها: شما میتوانید گذار کودک را از مراحل مختلف رشد٬ با مشاهده واکنش او به غریبه ها در سنین گوناگون٬ تشخیص بدهید. این درست همان کاری است که یک پزشک کودکان٬ تا یک سالگی در مورد او انجام میدهد. کودک در دو  ماهگی توجهی به پزشک نمیکند و هنگامیکه او را روی تخت معاینه خوابانده اند٬به مادرش نگاه میکند.وزمان اشنا شدن کودک با دیگران فرا رسیده.

بچه  چهار ماهه٬ موجب شادمانی پزشک میشود و هر بار که پزشک با او حرف میزند و برایش صداهای عجیب و غریب درمی آورد٬ سر جایش  وول میخورد و لبخند می زند. در پنج شش ماهگی٬ کودک تغییر عقیده میدهد و در نه ماهگی مطمئن میشود که پزشک٬یک فرد غریبه است .

بنابراین باید از او  ترسید و هنگامیکه پزشک به او نزدیک میشود ٬دیگر صدایی در  نمیآورد و دست از لگد زدن برمیدارد. او یک مرتبه بی حرکت می ماند و برای به طور تقریبی بیست ثانیه٬ با نهایت دقت و شاید هم با شک٬ به دکتر زل میزند. سرانجام چانهاش تکان میخورد و شروع به لرزیدن میکند. او ممکن است بع قدری ترسیده باشد که حتی پس از آنکه معاینه هم تمام میشود٬ تا مدتی گریه کند.

ترس از غریبه ها- کودک نه ماهه

کودک نه ماهه نه تنها به پزشک مشکوک است٬ بلکه هر چیز جدید و ناآشنایی باعث اضطراب او میشود٬ حتی اگر یک کلاه جدید روی سر مادر باشد و یا صورت کاملا اصلاح شده پدری که بچه عادت داشته او را با ریش ببیند٬ سبب ترس او میشود. به این رفتار٬ ترس از غریبه ها میگویند و فکر درباره اینکه چرا کودک شما از فردی که همه را دوست دارند٬ به آدمی تبدیل شده است که با نگرانی و شک به همه نگاه میکند٬ موضوع جالبی است.

قبل از شش  ماهگی ٬کودکان میتوانند چیزهایی را که قبلا دیده اند٬  تشخیص بدهند(ما این را از تمایل آنها به خیره شدن به بعضی از چیزها به مدت طولانی تر٬ می فهمیم)ولی به نظر نمیرسد که واقعا درباره چیزها به عنوان غریبه یا آشنا فکر کنند.این مطلب حتما به خاطر این است که درچهار  ماهگی٬ بخش متفکر مغز٬یعنی لایه بیرونی کورتکس٬ هنوز کاملا به کار نافتاده  است. در شش ماهگی٬ کورتکس بسیار فعال تر شده است. یکی از نتایج این فعالیت این است که بچه ها در این سن از مهارت های حافظه ای بسیار بهتری برخوردار هستند. آنها کاملا فرق بین آنچه را که آشنا یا غریبه است٬ می فهمند. بنابراین چنین به نظر میرسد قادرند بفهمند که چیزهای غریبه٬ خطرناک هستند.شما به طور تقریبی میتوانید این فرایند فکری را در هنگامی که کودک به یک غریبه و سپس به شما و بار دیگر به غریبه زل میزند و سرانجام هم پس از چند ثانیه میزند زیر گریه ٬تماشا کنید.

سنین ۹ـ۶ ماهگی – ترس از غریبه

٬ کودکان بسیار باهوش ترند٬ ولی آنها باز هم بر اساس تجربه گذشته٬ قادر به پیش بینی آینده نیستند و این قدرتی است که بعدها پیدا میکنند یک کودک شش ماهه٬ کاملا در زمان حال زندگی میکند٬ بنابراین هنگامی که یک فرد غریبه جلوی روی او می ایستد ٬نمیتواند سر در بیاورد که چرا او یک فرد آشنا نیست و نمیتواند پیش بینی کند که از این شرایط ممکن است چه چیز خوبی بیرون بیاید.او همچنین نمیتواند کار چندانی در مورد وضعیت موجود انجام دهد٬جز اینکه اعتراض و گریه کند. در ۱۲ـ۱۵ ماهگی٬هنگامی که ترس از غریبه ها٬به طور تقریبی از بین میرود٬کودک در یادگیری از گذشته و پیش بینی آینده٬مهارت بیشتری پیدا میکند و به خود میگوید:شاید این آدن را نشناسم٬ولی در گذشته٬اتفاق بدی روی نداد٬بنابراین میتوانم بدون اینکه بترسم٬با این غریبه کنار بیایم.

اضطراب- احتیاط

بعضی از بچه ها(حدود یکی از هفت تا) واقعا در مقابل افراد و چیزهای غریبه٬دچار اضطراب و ترس شدیدی میشوندوآنها حتی وقتی که نوزاد بسیار کوچکی هستند٬با دیدن یک فرد یا چیز غیرمنتظره٬ضربان قلبشان تند میشود در تمام دوران کودکی٬بیش از حد٬احتیاط به خرج میدهند.برای مثال هنگامیکه نوپا هستند٬قبل از آنکه با شرایط جدیدی خود را وفق بدهند٬برای مدتی طولانی٬پا پس میشکند و تردید میکنند.این ویژکی خلقی گاهی اوقات٬دیرجوش بودن کودک نامیده میشود که اصطلاح بسیار مناسبی.این خصلت٬ذاتی و نتیجه فرآیند مغزی کودک است و ربطی به تربیت اولیه مادر ندارد.از همه مهم تر اینکه این عارضه٬بیماری نیست و نیازی به نگرانی و درمان ندارد.

اگر کودک شما در حدود شش ماهگی به آدم ها و مکان های جدید٬حساسیت نشان میدهد٬عاقلانه ترین کار این است که از غریبه ها بخواهید زیاد به او نزدیک نشوند تا کم کم به آنها عادت کند و نترسد٬اما او را از دیدن غریبه ها محروم نکنید.وقتش که برسد و کودک چندین بار آنها را ببیند٬به تدریج با آنها آشنا میشود و عادت میکند و حتی.           کودکان دیرجوش هم به تدریج خیالشان آسوده تر میشود.

اگر پرستار کودک در منزل دارید و  از کودک شما مراقبت میکند٬ این خصلت های٬کودکتان در مقابل پرستار نیز صدق میکند و کودک شما رفته رفته به پرستار کودک عادت میکند.